Εποχές που ζήσαμε , αλλά και τόσο μακρινές , φαντάζουν σαν σε όνειρο , όμως και ζωντανές για κάποιους από εμάς , και πόσο μάλλον για τους γονείς ή τους παππούδες μας .
Αναμνήσεις θολές από δρομάκια και αυλές , φωνές και μυρωδιές από κουζίνες , και ανθρώπους καλοσυνάτους πρόσχαρους και γελαστούς , με όρεξη για δουλειά υπό αντίξοες συνθήκες .
Παιδικές μνήμες , συνδεδεμένες με επαγγέλματα που χάθηκαν στο χρόνο , όπως του Λατερνατζή που πέρναγε τα πρωινά , του κυρ’ Μανώλη του ψαρά που ερχόταν με το τρίκυκλο γεμάτο ψάρια , της κυρά Ελένης της μοδίστρας , και του πλανόδιου πραματευτή..
Θυμάμαι τη μάνα μου να λέει για τότε που πέρναγε ο νερουλάς , ο παγοπώλης , για τότε που στο κατώφλι του σπιτιού μας άφηνε γάλα ο γαλατάς , για το σαλεπιτζή , τον αρκουδιάρη ή τη μαμή..
Θυμάμαι στο ταξίδι μας για Γιάννενα τα καλοκαίρια ,τους αχθοφόρους να κουβαλούν τα πράγματα στα λεωφορεία , και τον παππού μου στο χωριό να λέει ιστορίες , για τότε που ήταν αγροφύλακας αλλά και ράφτης ή που πηγαίναμε μαζί στο σιδερά που χτύπαγε το αμόνι , για τον κυρ’ Θύμιο το βοσκό..
Ακόμα ακούω τη φωνή του γανωτή που φορτωμένος εργαλεία περπάταγε στις γειτονιές , τον αμαξά που συναντούσαμε το πρωινό της Κυριακής στο Κεφαλάρι , ή τους οργανοπαίχτες με τα ακορντεόν και τις κιθάρες…
Τι να πρωτοθυμηθώ , που έτρεχα για να προλάβω τον εφημεριδοπώλη , τον κυρ’ Μιχάλη που έφτιαχνε βαρέλια και καλάθια , τον κυρ’ Γιώργο που ήταν λούστρος μπροστά στο Νέον στη Ομόνοια , τον παγωτατζή , ή που περήφανος σκαρφάλωνα να κόψω εισιτήριο στον εισπράκτορα του λεωφορείου πηγαίνοντας για Σύνταγμα… Ακόμα έχω την ασπρόμαυρη φωτογραφία με τους δικούς μου με φόντο το Πανεπιστήμιο απ’ τον πλανόδιο φωτογράφο !
Ο κόσμος άλλαξε πολύ , το ίδιο και οι άνθρωποι και οι ανάγκες τους . Νέες δουλειές προέκυψαν , νέες τεχνολογίες , το μόνο που απέμεινε από τις εποχές αυτές είναι οι αναμνήσεις μας , και οι ελληνικές ασπρόμαυρες ταινίες , να μας θυμίζουν μανάβηδες , πεταλωτές , ντελάληδες και καρεκλάδες , τσαγκάρηδες και καστανάδες , και καραγκιοζοπαίχτες , φιγούρες μιας άλλης εποχής που αχνοφαίνονται στη σκόνη των τότε χωματόδρομων…
Βασίλειος Ζιώγας
